Düþündüm de Bütün iyi bildiðim þeylere Meðerse ben mi güzellik katýyormuþtum ne Güzel deyip Canýmdan veresiye vere vere Hiç karþýlýk da beklemeden üstelik Sevgimi haykýrdým bütün kýymet verdiklerime Seni sevmek dünyanýn en güzel þeyi dedim mesela Ey Aþk’a
Çok iyi hatýrlýyorum bir akþam üstüydü Güneþ sessiz sedasýz kýzýl ýþýklarýyla örterken utangaç çýplaklýðýmý Kollarýnla sýmsýký sarýlýp bana Bütün güzelliklerin tanrýçasý Thetis’imsin demiþti Bir tek o beni gerçekten sevmiþti babamdan sonra Bir tek o Aslýnda inandýðým bir tek o kalmýþtý bunca yalandan sonra
Ahh iþte eksildikçe vefanýn izleri dost yüzlerden Hep içi kanar insanýn eksilerek , biraz da eskiyerek Doðru ya Öyle vefa diye bir þey yok Yokoldu zaten yüreklere ekilince kalleþlik
Ahh be Aþk Ýyi ki sen kaldýn yeþerttiðin yamacýnda Solsa da günün ýþýklarý Kapansa da perdeler Biliyorum o eþsiz gönül gözünü bile Hiç düþünmeden feda edersin dört bir yanýmýn öksüzlüðüne...
nagi han
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.