Serçelerin Hatrına
Yaþamak seni tutkularla beraber
Ýnce bir mektup kaðýdýnýn bembeyaz sayfasýnda
seni düþlemek ve seni resmetmek..
Ellerin de kýrýk bir umudun sarý yapraklý çiçekleri
Zayýf bir çocuðun yüzü gülümsüyor.
Gözlerinin açýlmasýyla dökülüyor tomurcuk tomurcuk yaþlar.
Ýçinde omuzlarýnýn kaldýramadýðý aðýr bir yük yüklenilmiþ
Seccademin önünde duran serçenin hatýrýna
Kendine hor görme, sev beni.
Ýçimden bir Cahit akýyor
Çaðlayanlar gibi þiirler
Hepsi yalnýzlýðým da sen..
Sen, yeni doðmuþ bir bebeðin aðlamasý kadar bilinmez
Sen, uzayan saçlarýmýn tarak ucu kadar naif
Sarý renkli papatyalara bak
Ne kadar da hoþ duruyorlar deðil mi?
Buðulanan camýna yazdýðýn ’seni seviyorum’lar kadar masum
Özlemlerim bir piyano tuþuna asýlý
Her notasýnda beni çalar, seni söylerler sevdiðim.
Kendine hor görme, sev beni.
Yedi güzel adamdan hangisine anlatsam seni
Kýskanýrlar mý bizi,
Vay be! Ne sevgi derler mi?
Þimdi aynada gördüðüm ben;
göz altlarým mor, dudaklarýmýn rengi soluk
Testi kýrýk olmayýnca su sýzmazmýþ
Saçlarýmýn üstünde duran gözlük
Camlarý çatlak, aðlýyor her ikisi.
Bizi gördükçe kahrolan ruhum
Semadan bir sela istiyor.
Kalk hadi,
kýrk ikindi yaðmurlarý bizi çeksin.
Gök adýmýza gürlesin
Ne olur kendine hor görme, sev beni....
--Pervaneha--
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.