SEN AĞLAMA DEMİŞTİN ANNE

SEN AÐLAMA DEMÝÞTÝN ANNE
Ben gidince aðlama demiþtin anne.
Hayallerini yýkma,yeþil kalsýn hep.
Umutsuzluk ekme,güneþ umutla doðsun yarýnlarýna.
Kendini üzme,sevdiklerini üzme demiþtin.
Sevgi yetiþtir,kýrýlan gönül dallarýna.
Dökülen,yýkýlan mutlu çerçeveleri tamir etmeye gayret et.
Ben gideceðim demiþtin,topraða gireceðini dememiþtin.
Hayallerini yýkma demiþtin ya,
Sen varken yeþildi hayallerim,mutsuzluk ekmemiþtim.
Taký sen çekip gidene kadar.
Sen gidince mutsuzluk ektim yüreðime...
Mutluluk seninleydi anne ben senle mutluydum...
Kendini üzme demiþtin ben gidince.
Sen varken hiç üzülmedim ki anne,sen gidince ciðerimi yedim bitirdim kahîrdan.
Sevgi yetiþtir demiþtin kýrýlan dallara.
Sen varken kýrýk dal yoktu hepsi yemyeþildi.
Sen gidince kýrýldý dallar, soldu bütün yeþil yapraklar.
Kýrýlmýþ,dökülmüþ çerçeveleri tamir et demiþtin giderken.
Ama anne sen varken kýrýlgan deðildi,dökülmemiþti çerçeveler.
Sen gidince kýrýlýp döküldüler birbir, en baþta da ben döküldüm.
Ben gidince aðlama demiþtin anne.
Bilirsin ki anne hiç aðlamadým sen varken.
Gözlerim hep umut doluydu, taký sen gidinceye kadar.
Sen topraða teslim olunca yaðmur oldu gözyaþlarým,dinmez oldu yanaklarýmdan.
Seninle beraber kendimi de topraða gömdüm.
Sensiz bir dünyada yaþayamam ben.
Çünkü benim dünyam sendin anne sen...
Yazan: Sinan TOKER
Yazýldýðý Tarih:06/10/2016(14:00)Siirt
Sosyal Medyada Paylaşın: