Ne zaman, Bir bebek görsem; Kýr çiçeklerinin Bakir kokusu gelir Burnuma. Ne zaman bir çocuðu aðlarken, Görsem; Daldan düþen bir yaprak gibi, Ýçim titrer! Ne zaman bir çocuðu gülerken Görsem; Cennet bahçeleri içinde, Güller açar.Beynimle bedenim arasýna, Sevgi çiçeklerinden; Taklar kurulur! Ne zaman mutluluðu, Arasam! Neþe içinde oynayan, Çocuklar düþünürüm. Düþüncem beni, uzaklardan esen dað rüzgarlarý gibi; Serinletir mutlu eder. Ne zaman çanta sýrtýnda, Okula giden çocuk Görsem;gül bahçelerinde henüz açmadýk, Tomurcuklarý görürcesine ben de, Çocuk olurum!. Ýsterim ki: Ulu daðlarýn üstündeki ak bulutlara döndüðünde; Saçlarý; Çocuk sevgisi ile, yaþlanmamýþ Gönülleri olsun! Süleyman ÜSTÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
ümit ışığı 2010 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.