DUYMAYACAK BILMEYECEGIM

GÖRMEYECEK DUYMAYACAK BÝLMEYECEÐÝM

Bir þiir yazdým ki her yeri küfürle dolu,
Israr etmeyin boþuna okumam onu,
Hayatým olmuþ gibi dizilere konu,
Ben artýk kimseyi sevmeyeceðim...

Çok acýlar çektimse de hala ayaktayým,
Nasýl yaþýyorum bende meraktayým.
Ben artýk galiba son duraktayým
Sýrf dostlara inat için ölmeyeceðim...

Bir bir yüzüme kapansa da kapýlar,
Birgün dinecek elbet sonsuz sancýlar,
Dýþým sessiz sakin olsa da içimde fýrtýnalar,
Kendimi maziye gömmeyeceðim...

Çektiklerim kendimden, kaderden deðil,
Daha da çekeceðim var mý? Bir Allah bilir,
Bilmem ki bu yaþtan sonra nereye gidilir?
Gidersem eðer geriye dönmeyeceðim....

Ben artýk kimseyi takmýyorum,
Kim iyi kim kötü bakmýyorum,
Kendimi boþ yere yakmýyorum,
Aðlarsam gözyaþýmý silmeyeceðim....


Nerdedir kimledir sormayacaðým,
Kalbimi boþ yere yormayacaðým,
Belki de hiç mutlu olmayacaðým,
Görmeyecek, duymayacak, bilmeyeceðim...


Sosyal Medyada Paylaşın: