ZÜLEYHA...

Sen saydýn mý Züleyha....?
Biz kaç kez gördük aþký haraç-mezat satýrlýrken dürzüler pazarýnda...?
Sahi kaçkez tütmeden yandýk Züleyha..?

Kaçkez catladýk baðrýmýzýn orta yerinden..?
Kaçkez gördük vefayý köþebaþlarýnda becerilirken...?
Biz kaçkez sustuk sesimiz baðrýmýzýn örsünde dövülürken..?
Kaç gemi batýrdýk..?
Kaç ihanet döktük çiçekli entarimizden..?

Anlatsana Züleyha...
Biz kaç kez yaðmalanarak döndük çýktýðýmýz sevda seferlerinden...?

Ben aþký ilkkez bir romanda okumustum Züleyha...!
Ýnce yaðýz bir adam bir hatuna vuruluyordu sol göðsünün altýndan...
Bir adam,
her kelamýnda kelebekler sýzdýrýyordu aðzýnýn kenarýndan...
Bir adam sevda uðruna ecele uðruyordu,
Münker ve Nekire aldýrmadan...
Bir adam çok erken öluyordu,
avuçlarýna sevda üflediði o ufacýk kadýndan...

Þimdi ben esmer bir türkü söylensin istiyorum Züleyha...
Ve yüreðim çok katlý bir þiirin altýnda kalsýn...
Çatlasýn kalemim orta yerinden...
Bir daha ve sonkez geceyim fecr vakti ömrümün karanlýk dehlizlerinden...
Ve aþk hiç denk gelmemisse bana Züleyha..

Öleyim diyorum utancýmdan
ve geçeyim diyorum bunca zaman ettiðim o nafile cümlelerimden....!!!.


Sosyal Medyada Paylaşın: