*** (sonbahar þeirlərindən) * Bir sonbahara da mərhaba dedik, üzdük ürəyini ömrün təqvim varaqlarýnda, mövsümlər yaþadýq bitməyən yollarýn tikənlərindən keçərək. Anýlar qaldý izlərimizdən toz basmýþ aynalar kimi. Bir də xəzan dedik sonbahara, güz güllərin qoxusundan dedik, həsrət yaþlarýný aðlayan gözlərin yaðmurlarýndan dedik, xəzəl olan ömürlərdən dedik. Ürəklər titrərkən sevdalarýyla bir ümid ölər sis bürümüþ yollarýnda həyatýn, gözləri qapanmaz. Ölürkən ümidlərin gözləri qapanmazmýþ kömür qoxuyan topraqlarla. Xəzan,ah xəzan! Həp əlvidaymýþ aðlýndaký!... Əl sallar mənə bir karvan da böylə köçər, köçmən quþlar kimi. Məndən gedər o köçənlər, mənə dönməməyə gedərlər. Məndən gedənlər mənə dönməzlər... heç dönmədilər ki! * Anlat məni,xəzan, təkcə sən anlata bilirsən, qýrx iki ayaqlarýmla, otuz altý hərarətimlə deyil, sənə tutqun ruhumla anlat məni. Nə bu,üfüqlərdəki saraltýlarýn, nə bu,rüzgarlarýn, nə bu,yaðmurlarýn?! Tanrý mý oldun göyün buludlarýna, bir ovucluq kölçələrdə qəfəs mi oldun muncuq damlalara- məhbus kiþilərin göz yaþlarýna. Aðlat məni.xəzan! Təkcə sən aðlada bilirsən. Tüm özgürlüklər səndə ölürmüþ, aðlat məni ölümlərinə, ölən özgürlüyümün ölümünə aðlat məni! Kiþilər aðlamazlar deyirlər ya, mən aðlaram,xəzan, mən aðlaram! *
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vahid Sabah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.