Adımlarımda bir dikkat bastığım yerlere Niye mahallede müdavimin sözü gecerli? Bi cocukluk işte koştum sürekli bi yerlere Tepedeki imkansızlıklar cesmesine
İteleme cocukluğumda ya şimdi? Mutsuzluk kaldırımlarına cörekli Gözlerim yerde biriktirdi olup biteni Nerde gerekli bilemediğim umut tanelerini
Gri betonları ne sanattan anlar evlerin Ne de havlayan köpek kalmayı temiz havada Beyinleri ölü bir genc sıfatında benlerin yeri Karşı ki sokağın koğuşunda bir sınıfta
Misketti sakladıkları ellerimin yüzümde camur izi Topraktan kirlidir hep yaması kıyafetlerimin Özlerdim ücrasını mahallemin -yanakta inen bi damla- Anılarım eski de olsa bir gecmiş bıraktığım yerde hala
Kırkına bürüneli yaşlarım icerde, kurumaklı paslı halatından bir inşaatta bedenimin kalıpsızlığı sırları tebeşirinden kazılma bir isimdi silinmiştir şimdi bizlerin yeriydi bizim gibilerin yeri "düşler sokağı"
Koparılan neydi bir hayat? bir kişilik? bir cocuk? Koparan hayatın kendisiydi sarartıp yaprak yaprak Kalan üc bes düşten ibaretti rüyalarıma olan konuk Mahallemde gökyüzü bileylerdim geceyi gündüze katarak
Öğretendi sokak taşları düşüp kalkmayı Öğütendi bir arkadaş gri evin pencerisinde tebessümleyen Götürendi ufukları icinde kücüklüğün Ve özletendi mahallemi adı gibi olan "düş sokağı"
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammet Fatih Yılmaz Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.