Adýmlarýmda bir dikkat bastýðým yerlere Niye mahallede müdavimin sözü gecerli? Bi cocukluk iþte koþtum sürekli bi yerlere Tepedeki imkansýzlýklar cesmesine
Ýteleme cocukluðumda ya þimdi? Mutsuzluk kaldýrýmlarýna cörekli Gözlerim yerde biriktirdi olup biteni Nerde gerekli bilemediðim umut tanelerini
Gri betonlarý ne sanattan anlar evlerin Ne de havlayan köpek kalmayý temiz havada Beyinleri ölü bir genc sýfatýnda benlerin yeri Karþý ki sokaðýn koðuþunda bir sýnýfta
Misketti sakladýklarý ellerimin yüzümde camur izi Topraktan kirlidir hep yamasý kýyafetlerimin Özlerdim ücrasýný mahallemin -yanakta inen bi damla- Anýlarým eski de olsa bir gecmiþ býraktýðým yerde hala
Kýrkýna bürüneli yaþlarým icerde, kurumaklý paslý halatýndan bir inþaatta bedenimin kalýpsýzlýðý sýrlarý tebeþirinden kazýlma bir isimdi silinmiþtir þimdi bizlerin yeriydi bizim gibilerin yeri "düþler sokaðý"
Koparýlan neydi bir hayat? bir kiþilik? bir cocuk? Koparan hayatýn kendisiydi sarartýp yaprak yaprak Kalan üc bes düþten ibaretti rüyalarýma olan konuk Mahallemde gökyüzü bileylerdim geceyi gündüze katarak
Öðretendi sokak taþlarý düþüp kalkmayý Öðütendi bir arkadaþ gri evin pencerisinde tebessümleyen Götürendi ufuklarý icinde kücüklüðün Ve özletendi mahallemi adý gibi olan "düþ sokaðý"
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammet Fatih Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.