Kökleri incitilmiþ bir daraðacýnýn Kötürüm merhameti dileniyordu Susuzluktan vicdaný çatlamýþ yüreðimi Sonra da aþktan dul kalmýþ bir þarký ile seviþirken Suç üstü yakalanan dudaklarýma sus payý veriliyordu Þehvetli bir býçaðýn ucunda.
Yüzyýllýk bir kapýdan tel’in edilmiþ gözyaþlarýmý Kuruladýðým merhametsiz bir acýnýn koynunda Saçlarýný tarýyordu çelimsiz heykeller. Uykusuz bir Temmuz gecesinde Kavimler göçü uyurken idamlýk bir öpüþ Yalnýzlýktan can veriyordu bayat dudaklarýmda.
Ayný gökyüzü avlusunda olsak ta hiçbir zaman sandalyelerimiz hiç sýrt sýrta vermedi. Ayný yalnýzlýkta ýslansak ta Hiçbir zaman gülüþümüzle kurulamadýk kurak yalnýzlýðýmýzý. Oysa biz seninle acýya erken uyandýk, sevdaya ise geç kaldýk týpký ayný dili konuþan iki yabancý kimse gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ismailsarigene Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.