Dün Gece
Dün gece bekâretini yýrttý gecenin, bir pençe
Adamlýk yerin dibinde, kadýnlýk kan kustu.
Ýnsanlýk öldü, þafaðýn rahminde
Yürek istismarý, son haddinde
//
Ben saðanak yaðmurlar eþliðinde
Ezan sesine seslendim ah ile çaresizliðin ininde…
Ve tanrý gözyaþlarýmý sayarken, delirdim de;
Hüznüme bir kýlýf uyduramadým.
Dün gece derinlerde can çekiþti, bir gölge
Yokluðundan tanýnmayacak halde.
Yýkýldý, aþk denen büyülü saltanat!
Nefesi her kesildiðinde, aðladý kâinat.
//
Cennetin fukarasýydý arafta bir beden
Kanaat giyindi, sabýr taktý döþüne,
Dudaðýnýn kýyýsýnda yaralý bir gülümseme
Faþ etti aynalar, sýralý kederlerle yüzleþtiðinde
Hiçlik bir kadýna bu kadar yakýþmamýþtý.
Dün gece kör kuyulara saldýlar, kadýný
Eyüp’ün sabrý, Yusuf’un iffeti, Züleyha’nýn aþký
Bu devinim deðil, devrimdi sevgi ülkesinde
Müdavimiydi yýldýzlarýn, güneþin, ayýn
Buruktu gamzelerine oturan tebessüm,
//
Bilmiyordu, mutluluðun tadýný
Son zehri içti kadýn, ölürken bile bilemedi adýný
Ölüm, her kadýna hazin dokunmuþtu
Neþe CÖMERT
Ocak//2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.