Þehirler biliyorum,
Asla diz çökmeyen,
Karakterini,benliðini yitirmeyen.
Þehirler biliyorum,
Acýlarla yoðrulmuþ.
Aç,açýkta, yoksul;
Ama düþtüðü yerden,
Kalkýp yine doðrulmuþ.
Þehirler biliyorum,
Saraybosna gibi,
Caharkale gibi,
Kimisi de Baðdat gibi,
Beyrut, Urumçi gibi...
Þehirler biliyorum,
Ýçinde þerefli insanlar olan.
Þehirler biliyorum,
Taþýn üstünde taþ kalmadýðý,
Gövdenin üstünde baþ kalmadýðý zaman bile,
Ýnsanlýk þerefi,
Bu zalimleri boðacak diye baðýran.
Düþmanýna bile insan gibi davranan.
Þehirler biliyorum,
Suyu yok ekmeði yok,
Ama insana saygýlarý çok.
Bildiðimiz bütün bu þehirlerin,
Üzerine de güneþ doðacak bir gün
Baþlarý olsa da,
Bilinmeyen yerlerde sürgün.
Mutluluk;
Onlarýnda hakký Allah’ým her gün.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.