Kendi þiirimi yazdým Eylülde, Uzaktým sana. Ben çizdim kelimeleri irili ufaklý, aþklý meþkli. Kendi kanýmý içtim Martta beyaz bir elma ile sen doðmamýþtýn daha.
Aþk! de bana, sabahýn ayazýnda, toprak bedene can verirken. Anlat bana, dudaklarýndan damlayan günahýn hikayesini, gülümsemende ki cazibeyi ve ellerinin o tatlý sýcaklýðýný. Büyümelisin biraz daha, ............... belki de.
Alev alev nazlýsýn, gözlerinde buruk zeytin bakýþýn. Ýstemeyerek söylenen sözcükler, sonsuz bir vedayý tattýrýyor, çatlak dudaklarýma. Karanfiller diyarýnda bile, kaktüs oluyorum istemeden.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenan Kan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.