kuþlarýn çoktan göç etti baþka iklimlerin gökyüzüne yalnýzsýn
mavini yitireli nasýl da beyaza kesti yüzün ihtiyarsýn
uçurtmalardan da medet ummuyorsun epeydir gerginsin
nihayetinde yaðacaksýn gürleyeceksin ne kadar sahipsiz varsa hükmünün geçtiði kýrýp geçeksin bir yerlerini bir kez daha sýzlatacaksýn her þeye raðmen atan yüreðini.
hatýrlatacaksýn ýssýzlýðýn nasýl da üþüttüðünü bi nefesle ýsýnmayý öðrendikleri anda.
Bugün senden çok korkuyorum gökyüzü ana rahmine sýðýnma hayaliyle yüzümü bacaklarýmýn arasýna gömüyorum
ne yorganýmsýn, ne çatým mateminle örtme üstümü ben senden de yalnýzým gökyüzü.
Hüseyin Gökmen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüseyin Gökmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.