Kuytuda bekleyen karanlýk, Paslý kapýlardan gýcýrtýlý sýzýntýlar, Kesik anýlardan filizlenen, Bir mahzen çiçeðiydi, Bedenimden döktüðüm kýrýntýlar, Ýçimdeki aðrýlar mahpushaneyi andýrýyordu, Issýzlýðýnda çatýrtýlý isyanlarý, Hepsi anlýktý; Tüm hissiyatlar insanlarý kandýrýyordu, Çoðu vicdanýný, çetin gölgelerde barýndýrýyordu, Bir yerlerinde, Bastýrýlmýþ bir çýðlýktý.
Bazen az bir karartý yetiyordu, Bazen düþlerle, renkli rüyalarla, Bazen iþte o yumuþak yataklarla, Karanlýk yatýyordu. Tedirgince yokladýðým derin boþluk, Yakalandýðým bir hastalýktý, Gelmiþimden geçmiþimden baþlayýp, Korkularýma süründürüp, Korkularýmla haþlayýp, Iþýksýzlýkta baþka birine büründürüp, Issýzlýkta bitiyordu. Sendeleyip düþtüðüm, sonsuz siyahlýk, Ölü uykularýmla en dibe batýyordu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.