ÇOCUK GİBİSİN...
Nasýl da endiþeli bakýyor gözlerin,
Ýçindeki yangýný körükler gibi derin,
Rüyasýnda korkmuþ çocuklar gibisin,
Karma karýþýk olmuþ tüm hislerin.
Yanaklarýn elma gibi al, al olmuþ,
Buna raðmen gözlerinin feri solmuþ,
Elinden oyuncaðý alýnmýþ çocuk gibisin,
Gözler ürkek, puslu birazda dolmuþ.
Mavi gözlerini gök yüzünden almýþsýn,
Neden yüreðine karanlýðý salmýþsýn,
Sen bu endamla adamýn ta dibisin,
Lakin bunu sezmekte geç kalmýþsýn.
Saçlarýn darmadaðýn olmuþ çok uçuk,
Yüzün neden böyle asýk ve buruþuk,
Hiç oyuncak görmemiþ çocuk gibisin,
Takma bu kadar dünya üç, beþ kuruþluk.
Zafer Özcan-(23.09.2016)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.