BİR AŞKIN HİKAYESİ

BÝR AÞKIN HÝKAYESÝ

Kaybetme korkusu, sardý bedeni,
Aklým aþktan yana, sanki zýr deli.
Çok istiyor ise, yâr kendi bilir,
Kim tutabilir ki, artýk gideni?

Þu garip dünyanýn, hiç þakasý yok,
Sevgi garip düþmüþ, hiç sadýðý yok.
Söz verip, verip de, aþkýn üstüne,
Kim tutabilir ki, sözün aslý yok?

Sevdiðimden derim, yâre sitemi,
Ne zormuþ yaþamak; odur sebebi.
Rüyalarda bile, bir kez görünse,
Kim tutabilir ki, gerçek seveni?

’Aþýðým’ demeyi, ben yeter sandým,
Sevgi gerçek diye, yâre inandým.
Birgün döner diye, bununla kandým,
Kim tutabilir ki, bir kez seveni?

Sevmek yürek ister, acep kimde var?
’Bende bende!’ diyen, ne mutlu kullar.
Ben de derim ’bende’, ne ekseðim var?
Kim tutabilir ki, benim yüreði?

Derin duygularla, kâlbi yorarým,
Can boðaza geldi, yâri ararým.
Benim mutlu evim, artýk mezarým,
Kim tutabilir ki, gelmiþ zamaným.

25.09.2016

BEN BÝLMEM
Sosyal Medyada Paylaşın: