Kýþlýk paltolar gibi
Kýþlýk þarkýlar giyeriz yüreðimize
Ýçinde torba cepli düþ kýrýklarý
Bulutlar yanacak geceleri yýldýzlardan
Paltonun düðmeleri önden açýk
Görünüyor gökyüzü
Gözlerin hasret diziyor tesbih tesbih
Ýlkbahar bahçeli anadolu ilkokuluna baþlayan
Çocuklarýn heyecanýnda ilk sevinci içimde
Akþam sefalarý titreþiyor bahçe duvarýnýn dibinde
Hayat ya bu gelip geçici
Herkes her þeyi biliyor
Birþeyleri takmýþ gidiyor kafaya
Yakýnda aðaçlar çivi gibi kalacak
Toprakta
Yapraklar dökülünce çaresiz
Bir fikri olmayan insancýklar
Avurtlarý çökmüþ yoksul daðlar
Birbine bakar bir ayna gibi
Herkes kendisi gibi bilirken yanýltýr kendi kendini
Uçuyor sabah yelinde
Çýrpýnan kuþlarýn tüyü
Hasret girdabýna düþmüþ
Ýçim
Anýzlý bir harman yeri gibi batar
Kýmýldama düþüyor uçurumdan
Son kuþlar göç etmekte
Pazarda satýlan turþuluk acurlar
Kabuðunu çekmiþ
Sabahýn ayazýnda ýsýnmak için
Tenekenin içinde ateþ yakar pazarcýlar
Ve üzerinde eski püskü paltolarý
Yeni güne umutlanýrken!!
Nurten Ak Aygen
25/09/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.