Bilemezsin…
Bir öykü taþýr eylûl yüzünde
Parmaðýna sarý halka yüzükler
Eskitmiþ pantolonu aþka soyunmuþ kadifeden
Montunun cebine düþ kýrýklarý çekili sol yanýn fermuarý
Dar gelir geçen yýldan kalan anýlar
Küçülmüþ bir beden
Beni sen tafafýndan vurur mevsimler
Dayanýksýz maviye haksýz ölümler gülüyor
Öldürüyor beni karanlýklar en derinden
Biz ne zaman gülsek bronzlaþýr düþler
Kimbilir günde kaç kez öpüþür kederlerle canda ten
Çýrýlçýplak soyunmuþ efkar sözcüðü
Kuþluk vakti kahvenin telvesinde koþuyor
Yalýnayak gökte bulutlar
Öksüz bir gün d’üþüyor gözlerimden
Ýçimde tarifi imkansýz bir özlem
Ah! Annem Ýzmir deyince sen ege deyince kalbim
Memleket deyince kalbim çocuklarým aðlar benim
Bilemezsin bilemezsin bilemezsin
Ýnadýna yaðmur yaðar
Ýhtiyarlarsýn gölgesinde gözyaþlarýnýn
Alýngan bir sahille selâmlaþýrsýn
Yine de bu kenti güzel gösterir ýþïklar akþam olunca
Yüreðinden vurulursun doðmamýþ bir sevdanýn
Ayný þey deðil
Geçen zamanlar
Kliþe aþklar sentetik duygular
Bir adým yakþaþýp bir adým kaçýyor
Bazen ölmek bile yakýþýyor insanoðluna
Bir deri bir kemik afrika çocuklarý gibi ekmeði sevmek
Ýzi kalýr her hatýranýn gittiðin her þehirde
Bir pencere açýlýr gökyüzüne ellerin
Aþk þakasýný kaldýrýr mý insan çocuk olmasa
Ýhtiyarlar lambalar sokaklarda
Kýrlarda son mevsim çilekleri
Ömrümüzün en gevrek zamanýndan kýrýlýyoruz
Az þey deðil
Ýçimin gülen yüzü çocuklarým
Sýðmýyorum ne geceye ne güne
Sebebi sizinçindir kaygýlarýmýn
Ve en büyük sevdalarým…
Bilemezsin … bilemezsin … bilemezsin…
Bir gecede kaç bin koyun saydýðýmý…
Nurten Ak Aygen
24/09/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.