GÖNÜLDEN AĞITLAR...

Deli gönül abdal ;illeri gezer,
Aðlar köþelerde yalnýz divane...

Yalnýzlýk okunu taþýyor ecel,
Kapýsý çalýnmaz viran bir hane...

Sözlerden dökülür kanlý tomurcuk,
Kezzap gibi yakar gönlü her tane...

Sevmek; gönülden gelirse yaþar,
Dünyalýk nimetler hepsi bahane...

Gönül mülkü para ,pulla ölçülmez,
Parayla sevdalar olmaz þahane...

Sevgi pýnarýnýn yeri gönüldür,
Kaynar gider huzur verir cihane...

Sevgiden nasibin almayan yürek,
Yaþarken ölüdür,kalsa virane....

Bülbülün sevgisi güle yakýþýr,
Bülbül harda aðlar ; o da efsane...

Meyhane ehline hor bakma gönül,
Gerçekleri söyler olur mestane...

Gönül þarabýndan kevser içerler,
Abdal olur düþer yola meydane...

Hor görme neler var ehli harapta ,
Nesi varsa verir; olur merdane...

Hak deyince aðlar; tufanca gönlü,
Dökülür inciler nur tane tane...

Musa DOÐRUER(Teslimi)
03 aðustos 2015.





Sosyal Medyada Paylaşın: