Kapattým gecenin kapýsýný karanlýðýma Ve yaktým tüm ýþýklarý birer birer Ruhumun siyahlarýndan arýnýp Boyadým geceyi aydýnlýðýma.
Üzerimde bembeyaz bir elbiseyle Ben bu gece baþtan ayaða umudun rengiyim Karabasanlar da neymiþ dedim kendi kendime Salýnýp durdum geceye inat Girince gönlümün kapýsýndan içime Iþýk ýþýk yanarak.
Sonra oturdum baþ köþeye En neþeli en mutluluk saçan þarkýlarla Doyasýya söyleþtik,seviþtik naðmelerinde Mutlu mesut sarmaþ dolaþ.
Ve seslendim umuduma var gücümle Sakýn ha uzak durma Ýyice yaklaþ.
Bu gece ben Mehtap gibi,ay gibi parlayýp yanan ýþýðým Kara bulutlardan kaçýp sýðýndýðým Gecenin en aydýnlýk duraðýndayým Bu gece ben,bembeyaz bir martýnýn kanadýn da Umudumla uçup ta geldim Girdim ruhuma Bak gördünmü kalbim çýktýk karanlýðýmýzdan…
Gülseren MORKAN 24/09/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülseren Morkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.