Kendi Şiirlerini Okurken Ağlayan Adam

Kendi þiirlerini okurken,
Gözleri azar azar nemlenen bir adam vardý; arkadaþým benim...

’’Benim bu þehirde,
Günlerce aðladýðým zamanlar oldu,
Baktým ki güneþ,
Ne zaman doðdu,
Unut dedi aðlamayý bir ses,
Vaktin ya dolmak üzere,
Ya da doldu,
Kaldý bir nefes.’’

Þiirini okudu ve gözleri nemlendi,
Gönlündeydi o þehir,
Gitmek isteyip de yýllardýr gitmiyordu,
O þehire özlemi bir türlü bitmiyordu...

Oðluna yazdý bir gün;
Daha oðlunun doðmadýðý zamanlarda...

’’Önce bu sevgi yeþerecek yüreðinde yavrum,
Vatan sevgisi’’.

Devam etti aðýr aðýr...

’’Vatan sevgisi imandandýr,
Yeri geldi mi alýnteri,
Yeri geldi mi akýtýlan bir damla kandýr.’’

Yine aðlýyordu sulugöz arkadaþým...

Dünya’nýn çeþitli coðrafyalarýnda savaþlar vardý,
Ýnsanlar için bunlarýn çoðu kulak ardý,
Arkadaþým unutmamýþtý ama,
Onlarý düþünüp hep düþerdi, kedere ve gama...

’’Bekle bizi Grozni’’diyordu bir þiirinde...
’’Geliyoruz yürekte iman,
Bir tek o yok iþte, korku ve el aman’’...

Yaþadýklarýný yazýyordu sadece,
Ýmgelerle oynamayý pek beceremiyordu,
Elli yaþlarýnda bile...

Gündüzleri etrafýna neþe saçan bir insan bile olsa da,
Geceleri tarih okuyup, ara ara aðlýyordu...
Kerkük, Musul, Bosna, Çeçenistan, Afganistan,
Rüyalarýndan hiç çýkmýyordu...

Bir ara karýncalara basmamak için,
Ayaklarýna çýngýraklar takmayý bile düþündü...

Srebrenitza’da þehit düþenleri,
Zaten hiç unutamýyordu;
Ve yine aðlýyordu...
Ratko ve Radovan’ýn,
Bunlarýn hesabýný vereceðini,
O zaman Müslümanlarýnda,
Baþýnýn göðe ereceðini biliyordu...

Taþlarýn bile Allah’dan korktuðu zamanda,
Ýnsanlarýn neden korkmadýðýný,
Bir türlü aklý almýyordu...

Ýnsanýn doðup,yaþlanýp öleceðini,
Ýnsanýn küçüldükçe büyüyeceðini,
Gözyaþlarýnýn cehennem ateþlerine,
Kalkan olduðunu,
Ve gençliðinin’’Bir Dað Köyünde Solduðunu’’,
Biliyor; biliyor ve aðlýyordu...

Çoðu zaman yoksullar ve garipler,
Gaziler, þehitler giriyordu þiirlerine...
Herkes sevsin diye þiirler yazmadý birilerine...

Anneannesini, babaannesini, kadim dostlarýný,
Hiiç unutmadý...
Bazen Felluce’ye aðladý,
Bazen Mescid-i Aksa’yý yüreðine baðladý...

Hakký Turayliç adýný duyanýnýz var mýydý?
Bu garip o na bile þiir yazdýydý...

Irak’da çocuk olmanýn zorluklarýný,
Çeçenistan’da çocuk olmanýn zorluklarýný,
Onlar kadar olmasa da anlamaya çalýþtý...

Yurdumuza hizmet edenleri baþtacý,
Milletimizi aptal zannedenleri umacý,
Þair arkadaþlarýný kardeþ ve bacý,
Bilmediklerinin de bildiklerinden fazla,
Ve de dünya da kiracý,
Olduðunu düþünerek yazdý tüm bunlarý...
Sosyal Medyada Paylaşın: