Senin

Sordun mu güneþe beni?
uzaklardayým
tuzaklarýnýn yakýnlarýnda
ceplerimde ellerim
gözlerinin geliþlerine býrakýyorum hayalleri
sustuðun yerden terkediyorum seni
uzaklardayým kahverengi zamanlarým var benim
gözlerinden uzak renklerle örtülü
gidiþinin baþlangýcýyla sonlanan
bekleyiþlerim var benim
dur!
býrakma ellerimi
daha bileklerimdeki yara çok derin
korkuyorum sensizlikten
sensiz ölememekten




Þimdi,
þimdilerden kalk ayaða
bileklerimden düþ aþkýn puslu zamanýna
ellerimi de al
ses telim üþümesin diye
gülüþlerimi kulaklarýna býrakýyorum çýðlýklarýmla
çýðlýklarýmda senin
al ne varsa git
ülküm yýkýlýþlarda
bundan daha gayrý bir deprem
ancak gözlerinde yaþanacak bir vuslatta
al ellerim senin!
sensizliðim senin..






’ellerimden tutuluyordun
nefesine söz geçiremeyen bir adamýn
korkak duruþlarýný sergiliyor
senli beni bir hiçliðe sürüklüyordum
sensizlik ertesi senin olmana
yürek yediremeyen bir insanýn
tatlý yaþamýný süslüyordu gözlerin
ki bir bakýþ bile etmezdim
bir bakýþýn kadar deðerli deðildim
hoþçakallara saklanýp gitmeliydin
’gidildin’... ’








Sosyal Medyada Paylaşın: