Storlien
Onlarca kadýn gülüyor bana
rengarenk yýrtýk giysiler içinde
sanki yüzlerce, binlerce, yüzbinlerce
okunmuþ sararýk kitaplar gibiler
yorgun balýkçý sanki þansýný deniyor
hareket ediyor göðüsler
oysa ben uzaklardayým tek baþýma
duygular pekmez tortusu
duygular uzak ve sanki içbükey tanýsý
duygular daðda kar fýrtýnasý
ve iyi bilirim
hep bizleymiþçesine
geçitteki krallýða atfedercesine
yükseklerdeydi o küçük sýnýr kapýsý..
eski bir pýnar donmuþ Meroker’de
soðuðu sýzlýyor kaburgalarýmda
okunmuþ kitaplar bana eski noellerden anlatýyor
beyaz ormanda tavþanla!
küçük Linda’nýn dostluðunu
beni anlamayan Lapon aryalarý söylüyor
dinlemiyorum oysa
yükseklerde o sýnýr kapýsýna yaklaþýyoruz
türküler yankýlanýyor kulaklarýmda
noel çoktan bitti
pentikost yortusudur yaklaþan
kulaðýmdaki o koyu kahverengi radyo tiyatrosunu
Beyaz Yýlan rock grubunun
Uranüs’e iniþ yaparmýþçasýna apansýzlýðýný
kadýnlarý deðil, on yýlda bir duyduðum o heyecanlarýný
daðlarý deðil, yalnýz kulübelerini
köleliði deðil, karayeli, özgürlüðü, yaratmayý, sevmeyi...
...okunmuþ o sevgili kitaplarý okumayý seviyorum, doya doya
Storlien istasyonunun yaþlý kadýn kondüktörü
alay ediyor benimle,
‘‘senin trenin sabah erkenden geçti gitti’’
‘‘sen kaçýrdýn yine’’
oysa ben ‘hep trenlerin geceleyin kalkanýný sevdim’
diyorum içimden
gece kalkan trenlerde tanýþtým
nice anýlarýn þöleni þu gurbetle
geceleri bekledim bu trenleri
onlarca alaycý, çýtkýrýldým, ipe sapa gelmez
ama pek de cesur kadýnýn heyecanýnda
onlarla vardým
oturuyorum Canon Bar’da þimdi
Veronica teyze; ‘‘bir kahve daha verir misin?’’
tipi iniyor kemanýn tellerine
kapýlar gýcýrdýyor, mavi anemonlar donuk
yükseklerdeki sýnýr kapýsýndan az ileride
ellerimin arasýna alýyorum avare baþýmý
…
Cem Güneþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.