ODALAR
Kapýlar kilitli perdeler inmiþ;
Hasret sýnavýna girer odalar…
Her yana “nerede” kokusu sinmiþ;
Üstüme yalnýzlýk serer odalar…
Düþünle baþbaþa kaldýðým anda;
Bitmez hayaline daldýðým anda;
Beklenen þarkýyý çaldýðým anda;
Elime mendiller verir odalar…
Parçalý bulutlar gözümde durur;
Birazdan kapýya gam-keder vurur;
Neþ’e bahçesinin gülleri kurur;
Hazan yapraðýný derer odalar…
Yediðin son darbe son þamar olur;
Sevda dediðimiz bir kumar olur;
Uslanmaz yüreðim tar’u-mar olur;
Kalbimi kýrk yerden kýrar odalar…
Sararmýþ resimler hergün yoklanýr;
Kokusu sindiyse öpüp, koklanýr;
Mutluluk kaybolur umut saklanýr;
Kaybolan gülüþü sorar odalar…
Bu nasýl kol-kanat nasýl himaye;
Silinir aklýmdan kalan hikâye;
Sorup soruþturur nerdedir diye;
Nedensiz aklýmý yorar odalar…
Ali ALTINLI – 21.09.2016
Saat: 12:35
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.