FERİŞTAH

Feriþtahým büyük büyük sözler ederdi,
“Geçmiþi ben yazdým, gelecek elimde” derdi.
Beyazlarý giyindi “hayýrlý iþlerim var mis” dedi.
Gözlerinde tesettür ýþýltýsý; heyecaný baþka þeyeydi.

Kahveyle, çiçeklerle, ince saz eylemiyle,
Gönül verir gönül alýr gibiydi..
Kitaplar devirmiþ, her þeyden haberdar gibi.
Hepsi ezber, anlamý çorbada tuz bile deðildi.

Teselliler günüydü;
Gönüller yaralý, yorgun,
Feriþtah üzülmesin, ona bir selâm olsun,
Hiç düþünmeden, çekti silâhý tam onikiden vuruldum.

Saygýlar feriþtahým, eylemin bol bol olsun.
Sefan gönlüne, keyfine, kepçeyle olsun.
Doðruya yanlýþ, yanlýþa doðru dediðinin sen bile farkýndasýn.
Aradýðýn arkadaþý belki deðil eminim bulursun.

Bundan sonra sana verdiðim aldýðým selâmlar,
Gökyüzündeki yýldýza, yeryüzünden olur gibi olsun.
Feriþtah, bildiðim feriþtah, inandýðým feriþtah deðildi.
Ben onu, okuduðunu uygulayan biri bilirdim..
O, bildiði doðruyu inkâr eden biriydi.
Asiye
20 / 3 / 2015







Sosyal Medyada Paylaşın: