Hiç kimsenin gidiþinden korkmadým ben..... Çünkü beni sarýp sarmalayacak bir babam vardý... Gözyaþlarýmýn yere deðil....... Omuzuna düþmesini saðlayacaktý......
Hiç kimsenin gidiþinden korkmadým ben... Çünkü beni her yere düþtüðümde....... Yerden tekrar kaldýracak bir annem vardý... Dizlerinde saçlarýmý okþardý..... Acým dinene kadar...
Hiç kimsenin gidiþinden korkmadým ben.... Çünkü benim beni hep haklý görünecek bir kardeþim vardý...... Ablam yapmýþsa bir bildiði vardý diyen.... Beni hatalarýmla seven....
Hiç kimsenin gidiþinden korkmadým ben.... Ben yanlýzým diye bütün günlerini bana ayýracak dostlarým var benim....... Benimle aðlayýp... Benimle gülen dostlarým. Var benim.
Ýþte bu yüzden hiç korkmadým ben... Bu dünyada beni bu denli.... Seven insanlar varken... Delilik olurdu gidenlerin ardýndan üzülmem..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilgün yücelkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.