UNUTTUK
Çamurdan yapýlan oyuncaklarý,
Dallara kurulan salýncaklarý,
Döndükçe baðýran gýncýrdaklarý,
Yaylalarda býrakýp da unuttuk.
Çorba içtiðimiz tahta kaþþýðý,
Yayýk ayranýný, kýrýk biþþeði,
Güvenle baþlayan sýra keþþiði,
Tarlalarda býrakýp da unuttuk.
Kýl çadýrlarýn temel direðini,
Peynir sýkmasýný, ot böreðini,
Gelinlik kýzlarýn ak bileðini,
Tenhalarda býrakýp da unuttuk.
Lale, sümbül kokan sýra daðlarý,
Yemiþ yüklü bahçeleri, baðlarý,
Sevda dolu o güzelim çaðlarý,
Gerilerde býrakýp da unuttuk.
Amcayý, dayýyý, bir de halayý,
Fark etmez, bulunan tüm akrabayý,
En mühimi, anne ile babayý,
Mezarlarda býrakýp da unuttuk.
Silemedik gönlümüzün pasýný,
Tutamadýk ölmüþlerin yasýný,
Sevgi pýnarýnda saygý tasýný,
Masallarda býrakýp da unuttuk.
Ne yaptýðýmýzý biz de bilmeden,
Beton mezarlara girdik ölmeden,
Ruhsuz bir þekilde kalýnca beden,
Orda burda býrakýp da unuttuk.
Acaba ne desem þimdi ben size?
Bilmem, gerek var mý baþka bir söze?
Yok etmiþ her þeyi nankör hafýza,
Diye söylemeli, çünkü unuttuk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.