Hasbıhal-6

( emmim ile )

Artýk belli bir yaþa gelen kabak Ali þehre gedip çalýþmak anacýðýna para kazanmak ister. Köyden dýþarý çýkmamýþ olan bu delikanlý düþünür gidip emmime bir sorayýmm der. Nede olsa baba yarýsýdýr akýl verir. Gurbet nedir? Özlem nedir? Vatan nedir? Bunu gurbette öðrenecektir. Diz çöküverir emmisinin yanýna. Smmi durumu anlamýþtýr o sormadan bir iki söz edi verir...

Bak yeðen Güneþ bayraðýmýz, gök çadýrýmýz toprak döþeðimiz, daðlar yastýðýmýzdýr. Sen bakma yeðen bizim suskunkuðumuza rüzgâr atýmýz, þimþekler kamçýmýzdýr.
Hanýnýz hanlarýnýz, baðýnýz baðbanýnýz var mý dersen? Geceler bahçemiz, Ay aynamýz,
þafaklar aynalýmýz, Samanyolu pusulamýz, yýldýzlar tacýmýz, bulutlar yapragýmýzdýr .
Yar ve yarenin var mý dersen?
Vatan yarimiz, Anadolu anamýz, yedi tane öz gardaþýmýz vardýr. Durmadan çaðlayan iki gözümüz vardýr. Ya bir aðýt, ya bir türküdür adý. Ne diye sorarsan? Biri Fýrat diðeri Dicledir yeðen. Gel hele gel ne soracaksan sor bakayým...


Selam aleyküm emmi bir arzu halim vardýr.
Þu akýllý aklýnla emmi aklýmý erdir.

Konuþ da emmi, sakýn hatýr hörmeti yýkma,
Anlatýrken gözlüðün þöyle altýndan bakma.

Sukutûn damarýna vuralým sülükleri,
Hele bir anlatýver çýkar þu gözlükleri.


( Emmi baþlar nasihata)

Bir iki nasihatla anlatam evlat sana,
Gittiðin o yerlerde güvenme akrabana.

Belki ilk gün aðlarsýn kimse yaþýný silmez,
Zaman deðiþti yeðen insan iyilik bilmez.

Cebinde para varsa eþin dostun çok olur,
Bir yumurta ver desen kümesinden yok olur.

Ýçine hasret düþer vurupta ezemezsin,
Yaylasý yoktur çýkýp þöyle bir gezemezsin.

Baðlarsýn batmasýna dana danadýr burda,
Ýpi kopmuþsa eðer dana deðiþir orda.

Baþý boþ giremezsin kapýnýn zili vardýr,
Adam deðildir çoðu kalbi yok pili vardýr.

Keçide akýl olsaydý taþa deðil düze çýkar,
Denizin dibinde kalmaz kokar balýk yüze çýkar.

Mala mülke dalýpta unutma vatanýný,
Doyur fatihalarla, Yasinle yatanýný.

Bulutlar gök yüzünde kabarmýþ tuzlu köpük,
Çalkalarsýn Dünya’yý bardakta buzlu köpük.

Ne gökler emer suyu, ne toprak nede çöller,
Toprak doysa ölüye doyardý suya göller.

Fýrtýna yorulunca çýkarken dik yokuþu,
Kovalar gökyüzünde kanaryalar baykuþu.

Duman çöker üstüne daðlar yýkar bendini,
Bülbül gibi hitab et! Þair sanma kendini.

Yeðen! Söylediklerim kulaðýna nasihat,
Sað kulakta durmazsa sol kulaktan çýkar at.


Doðru derler ne deyim böyükler doðru söyler,
Saraymýþ hanmýþ emmi yaþadýðýmýz köyler.

Alýþamam sýkýntý belki çekerim emmi,
Gidip gelem demiþim neyden bekarim emmi.

Ne adalet ne kanun, ne deniz ne dað kalmýþ,
Kimsenin haberi yok? Kim ölmüþ kim sað kalmýþ.

Gurbet sözünü sana birda etmecem emmi,
Köyümü býrakýpta burdan getmecem emmi,

Harun Yýldýrým
Sosyal Medyada Paylaşın: