Ben körmüyüm?
Ben körmüydüm?
Belki de kör,
Belki körüm.
Belki kördüm..Gerçeklerin rehin aldýðý.
Gözlerinin açýk ama göremediði bir rehine,
Bir baðnaz.
Gözlüklerimin düþürüldüðü ýssýz bir sokak,
Kullanýlmamaya maruz bir cadde kenetledi görürlüðümü.
Çýplak ormanýn sarmaþýklarý düðümlerle düðümlediði,
Kör düðümlerle..
Lameller kýzdý bana,
Çerçeveler sürgünde.
Bulutlar sardý irislerimi.
Bombardýmanlarýn kara pelerinleri kuþattý kirpiklerimi..
Ya göremiyorum,
Ya da görmezden geliyordum.
Belki gerçekler sandýklarda kilitlenmiþ,
Fiskoslar hapsetmiþti..
Belki de gerçekler kilitlemiþti sandýklarý,örtmüþtü fiskoslarý.
Ne kamýþ uzatýrdý görememezliðin kehanetini,
Ne de asýrlar çürütürdü gerçeðin maskelerini..
Süremedim o merhemi gözlerime..
Takamadým gözlükleri..
Belki de çocukluðum,
Egolarýmý cilalamýþtý sulu boya fýrçalarýyla.
Ondan olabilirdi görememezliðim.
Ondandý hep ebe vaziyetlerim.
Hem kör,
Hem de ebe..
Her ebelemek için didiþtiðimde,
Dizlerimin kabuk üstüne kabuk baðlayýþýydý,
Yenilgiyi kabullenemeyen
Bir KöR EbE..
Almira Evin Yýldýrým
(07.09.2016)ÇARÞAMBA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.