KIYAMET KOPTU
Dinmeyen gözyaþý deðil bendeki..
Izdýrap lehçesi kahýr romaný…
Yüzümde solarken neþ’e bahçesi;
Söktüm köklerinden kalan hicraný…
Ha birde anlatsam içimdekini;
Mezardan mezara koþar cenazem…
Rüyamda tarifsiz biçimdekini;
Görünce intihar eder beyzadem…
Hep ayný senaryo hep ayný film;
Baþrolde cinnetim aklýmda duran…
Ve özlem denilen o kanlý zalim;
Bilirim kendidir kapýma vuran…
Ne vakit gülmeyi denese gözüm;
Gözyaþým pusuda bekleyen hain…
Ve nankör hasrete geçmeyen sözüm;
Her gece kalbimde baþlatýr ayin…
Gelsem baþucuna hal hatýr sorsam;
Baþýma musallat ölüm uykusu…
Uzansam yýllarca yanýnda dursam;
Saklar bin hayali hicret kuytusu…
Kaç bahar tükettim kaç yazlar geçti;
Senden uzaktayým uzaðýn kadar…
Kimbilir yürekten ne hazlar geçti;
Tanýmaz kimseler dudaðýn kadar…
Binbeter buzuldu bu geçen kýþým;
Üstüme devrildi heybetli daðlar…
Kahrýmýz bitecek çekilse fiþim;
Kapanýp gidecek o deli çaðlar…
Kalmadý hayatýn artýk önemi;
Teslime yeltenip durur emanet…
Sularken kaç mezar gözlerin nemi;
Yaþarken yürekte koptu kýyamet…
Ali ALTINLI – 17.09.2016
Saat: 15:27
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.