YALNIZ ADAM Adam kalbim sýzlýyor dedi, kadýn sustu, gözleri buðulanmýþtý.. Gözlerini gözlerimle buluþturmaktan hep kaçýnýyordu.. Adam sahilde oturmuþ durgun bir halde denize bakýyordu.. Konuþamýyordu adam kalp sýzýsýnýn bin bir çeþidi vardý yüreðinde.. Lakin adamýn kalp sýzýsý, bir baþka çeþittendi günden güne.. Adam hep yalnýzdý yalnýzlýðýn da, bin bir türlüsü vardý dilinde.. Fakat en aðýrý, unutamamanýn, ardý arkasý hep yalnýzlýktý adamýn.. Bir hayal ile birlikte yaþardý adam, adam hayalini hiç anlatamadý.. Ve ellerini açýp gözlerini gökyüzüne kaldýrdý adam.. Adam için zor olsa da sözcükler, zorlukla dudaklarýndan döküldü.. –Ey büyük Allah,ým her þeyi unutmak istiyorum, baþka ne yapmalýyým dedi.. Ýsmail KARABELEN_15.09.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
ismail karabelen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.