Ah
DOĞAL OLMAYAN DOĞA
Martýlarla dolu hava
Beyaz kuþlar tedirgin, saatler geçmekte
Uykusuz gözler uykusuzluktan kaþýnmakta
Ters tarafýndan kalkmýþlar bugün, anlaþýlýr gibi deðil anýlar
Ayný sönmüþ ateþin artýklarý gibi
Kararýyor gökyüzü, yaðmur getiriyor rüzgar
Dinliyor birisi yaðmur damlalarýnýn melodisini
Sahildeki aþksýz buluþmalardan kalan
Bir kuþ ötüyor tam balkonun karþýsýnda
Patlýyor devasal dalgalar aniden
Büyük bir geminin dümeni elimde
Gökyüzü ve deniz ilerde, aþksýz yýllar arkada
Her çeþit ses gelir kulaða, hissedilir kaysýlarýn tadý
Sakin bir liman arýyor saklamaya anýlarýný
Yabani bakýþlar eleveriyor dudaklarýn zerafetini
Aðzýný açýyor birþeyler söylemeye fakat elini uzatýyor birisi
Kapatýyor aðzýmýzý, susturuyor beni ve seni
”Sadece aþk gerek, açýklamalara ne gerek!” diye, diye
Herþey tamamen gizemli oluverir birdenbire, gerçek ruhsuzluk hakim olur her yerde
Sessizliði bozan ve bütün anýlarý silip geçen o devasa dalgalarý konuþabilmek yerine.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.