SÝZLE ÝÞÝM YOK BENÝM
Kime kucak açýp kanat gerdiysem,
Hep karþýma çýktý nankörlük benim,
Bak ben söyleyeyim peþin istersen;
Bundan sonra sizle iþim yok benim.
Gönlüm,bazen bir köþk,bazen yalýydý,
Binbir çiçek açan sevgi dalýydý,
Verilen emeðin hakký bumuydu,
Bundan böyle goncam size yok benim.
Bilmezsiniz çöle düþmek nasýldýr.
Vefasýzla yola düþmek nasýldýr,
Mecnun olup dile düþmek nasýldýr,
Sizin yanýnýzda yerim yok benim.
Geçirdim ömrümü düþüncesizce.
Düþtüðüm yollara yazýk sizinle,
Laaikmýydým, bunca ettiklerime,
Kadir Mevlam muradýmý ver benim.
Ya akýllý,ya da ben tam deliydim,
Akrabalar için ölen biriydim.
Her zaman onlara,süt ineðiydim,
Çok saðdýlar,artýk sütüm yok benim.
Aklýmdan gitmiyor haset kelamlar,
Hani nerde varken, sütüm saðanlar ?
Hani nerde gelip çöpe konanlar,
Size beleþ günahým’da yok benim.
Erol’un bilene hakký helaldir.
Nankör olanlara hakkým haramdýr,
Tek derdim var, vefasýzlýk yaramdýr,
Ýnsan ol gel ciðerimi ye benim.
9.9.2016 Erol Köktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.