GÖZÜM AÇILDI BÝRDEN....
Zaman çabuk deðiþti, can dediðim el oldu,
Maziye daldým bu gün, kalbim hüzünle doldu,
Namertler çoðaldýkça dostluklar bir bir soldu,
Ben cana köprü oldum,geldi geçti üstümden....
Ekmeðimi böldüðüm, þimdi bana el oldu.
Etrafýmda dönerek, geldi beleþe kondu.
Kibirli bir edayla malýma ortak oldu.
Ben cana pýnar oldum, namertçe içti benden...
Evvel zaman içinde öyle mazlumdu bana,
Acýyýp yardým ettim, inan severek ona,
Gördüm ki sahip çýkar, hakký olmayan mala,
Ben cana baðý verdim, üzüm esirger benden.
Hak yolundan sapmadým gerçeklere sarýldým,
Kimin hakký ne ise onu dosdoðru böldüm.
Can gibi yaklaþmanýn saflýðýna aldandým,
Ben canýna can kattým malým esirger benden.
Doðru bildiðim þeyler yanlýþa döndü birden,
Bindiði dalý kesti, kuþ uçurdu elinden,
Hiç,emek vermediki, piyango vurdu birden,
Aptalmýþ,ahmakmýþým gözüm açýldý birden.
Benim yaptýklarýmý, babalarý yapmazdý,
Çok nimet bölüþürdük insan gibi kalsaydý.
Hakký olan þeyleri þükrederek alsaydý.
Hakkýmý helaal etmem, nankör oldular birden.
Hiç üzülme Erol’um, Rabbin her þeyi görür.
Felek þamarý atar,inan yerlerde sürür,
Sen adalettli ol, it ürür kervan yürür,
Mevla bol nimetini, doðru ol,kesmez senden.
8.7.2016 Erol Köktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.