Seni sevdim, insanlýðýma ayna oldun
Beni yansýttýn
Ruh ikizi olduk.
Sen orada
Ben burada
Düþmüþüz dünya rahmine
Kader bu ya
Doðumda ayrýlmýþýz
Ben bir gönülde sen baþka bir gönülde…
Ömrüm seni aramakla geçti
Ferhat misali daðlar deldim
Mecnun gibi çölleri aþtým
Dipsiz kuyularda ahým çýkmadý
Adým deli divane oldu
Gün geldi yaþam tiyatrosunda maske takýp rol aldým
An geldi geleceðe miras býraktým yaþamý
Sevgiyi paylaþtým ruhumu insanlara adadým…
Adýna aþk dediler
Oradan oraya sürüklendim hazan yapraklarý gibi
Yüreðim yangýn yeri
Hasretin öylesine yaktý ki
Aþkýn tohumlarý sevdamdan taþtý gün be gün
Filizlenip çiçek açtý
Öyle çiçek ki koklayanlarýn baþýný döndürdü
Elini kanattý dalýndan koparanlarýn
Uhde kaldý dokunamayanlarýn içinde…
Aþkýn öyle gizemliydi ki
Onda ki güç hiçbir þeyde yoktu
Kelam oldu yüreðimden dökülen
Karþýna geçip bir iki söz söyleyemedim
Kalem olup sol yarýmý tamamlayan þiirler yazdýrdý
Þarkýlar söyletti sevdaya dair
Ressamýn elinde ki fýrça olup
Resmetti tuvallere
Hasreti
Ulaþýlmazlýðý
Susuzluðu
Sevgiye açlýðý…
Biz seninle bir elmanýn iki yarýsýyýz
Aramýzda çok güçlü kopmayacak bir bað var
Þimdi farklý dünyalarda olsak da
Elbet bir gün buluþacaðýz
Ben her zaman hazýrým
Sen hazýr olunca uzat ellerini
Dikkat et hazýrlýksýz yakalanýrsak eðer
Acý çeker sonumuz hüsran olur…
Kim bilir aþký ikimiz de tattýk çok önceleri
Bizimkisi o duygudan daha öte
Adýný koyamadýðýmýz kuvvetli bir bað var aramýzda
Aþktan da öte…
Adý yok!
Ben kendimi sen de buldum sen de bende bul
Ben, sen deði!l
Uzat ellerini ait olmayý baþaralým
Çaresizliðimize çare olalým
Sabrý sevmeyi birbirimizden öðrenelim
Bir araya gelebiliyorsak
Koþulsuz ve ilahi sevgiye olan inancýmýzdandýr
Sen ki ruh ikizim!
Yüreðinden geçenleri kendine bile söylemedin
Kim bilir belki sosyal durumun
Hazýr deðildin belki de itiraf etmeye
Zarar vermekten mi korktun?
An geldi zoraki vazgeçtik birbirimizden
Sensizliði, bensizliði kendimizden vazgeçmek gibi görüp
Koþulsuz olarak sevgiyi yaþadýk
Çünkü biz ruh ikiziydik…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
13.09.2015