HİCRAN OKLARI

Kirpiklerim ýslandý kurudu
Dudaklarým gerildi yüreðim sustu
Gülümseme yüzümde dondu
Hayata yakýþan en güzel poz buydu.

Sisli sokaklar içimde hüzünle doldu
Hayatým kývrým kývrým yollarýnda kayboldu
Dudaklarým güldükçe içim burkuldu
Dünyada kimsenin bundan haberi yoktu

Sevmeyi küçük yaþtan öðrenmedim ben
Hep eksik hep yarým hep yalan yüzünü gördüm
Yalanlara yenilip gerçek olaný
Baþýmdan savdým hiç istemeden

Bir gün onu bulduðumu sandým
Yine aldandýðýmý anladým
Üstüme hicran oklarý yaðdý
Hicran ömrüme hükmünü saldý

Saçýmdan týrnaðýma zehir daðýldý
Yüreðim ciðerim böbreðim midem
Her zerreme yayýldý
Zehiri kusmaktan baþka çarem kalmadý

Gönül bahçemin gülleri dalýnda soldu
Ben boþaldým içim boþaldý
Hýrsýz gelse çalacak biþey kalmadý
Saçýmýn ne akýndan bað ne karasýndan bir fiyonk oldu
Asiye

17/Mayýs/2016



Sosyal Medyada Paylaşın: