MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Karanlık odalar
Cem Güneş

Karanlık odalar


Boðuk bir aþk çaðý þimdi yaþadýðýmýz
yüreðim çýrpýnýyor ikide bir
mahzendeki sýðýnak gibi karanlýk odalar

uzaklardaki o kenti düþünüyorum
bir dost kapýmý çalýyor
hatýr sormak için gelmiþ karlý daðlardan

baþ ucumda dindirilemeyen kuþkularým
hatýr soruyor bana bu dost
elinde geyik boynuzundan armaðan

belki biter bu özlem, kýrýlýr kadehler
belki bizim için de bir dua okuyan vardýr
o erenler topraðýnda
bil ki tarlalarda güneþ var
bil ki düþlerimiz o uzak zifirlerde

bir kent ayaklarýmýn altýndan geçiyor, baðcýklarým çözük
düþlerimde bana “geeel” diyor o kent
bir kent baba yurdumda bize aðlýyor
dudaklarý ýslatýyor çoban çeþmesi
bir kent taa orada ‘gitmesek de, kalmasak da...’

al toprak, sýcak toprak, soðuk sýcak sularý
karþýmda gurbette geçen gençlik
al toprak hep uzaklarda hem de çok yakýnda
bir düþ ellerimden sýyrýlýyor
çýð yaklaþýyor, ben uzaklaþýyorum

kapýmý çalan dost ayaðýma basýp duruyor ikide bir
doyumsuzluklara, öfkelere meydan okuyor
aralýksýz þarkýlar söylüyor çocuk korosu
sanayi çöplüðünde buruk bir yalnýzlýk
adamýn gözünde aðlayan bir gençliðin seyir defteri

karanlýk odalar vardý geldiðimizde buralara
birliktelikler vardý karlý gecelerde...
biz de mi katýldýk bu azrail kervanýna
sanki bir karabasan þiiriydi geçen zaman

Oslo tiyatrosunda bir geçkin dul
Edinburg’ta mavi saksýlar, doðum günleri
ne bayram, ne noel
paramparça bir bahar
acýlar ve o acý cadýlar
bohem kadýnlar ve kaçamaklar


“son piþmanlýk neye yarar” diye inliyor þarkýlar
“her þeyin bedeli var...”
yitmiyor kafeler ne de barlar
buralara geldiðimizde biz
karanlýk odalar vardý
vardý...

belki buruþuk bir mektup çýkar kutudan
yeni bir film gelir sinemalara
kat kat büyür karþýmda kýþýn buzlarý
belki de bir açýk hava tutukluluðu bu
kalbini ver bu türküye dost
bu ü l k e m i z d e n geliyor

yüreðim çýrpýnýyor ikide bir
yaslarda mýyýz?
yoksa soðuktan mý bu...
otlarýn uçlarýnda kýraðý
dinlemem artýk akþamlarý
yýrtar kuru yapraklarý yellere savururum

yüreðim çýrpýnýyor ikide bir
ceylanýn gözleri bulut rengi
penceremde o kara kýþ, tipi ve eski mektuplar
þimdi tarlalarda güneþ vardýr belki
burada karanlýk odalar...

Cem Güneþ

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.