Birden sesim gitti, ardýndan baktým
Niye sen giderken, dur diyemedim.
Söndü dünyam sanki, oturup çöktüm.
Uzat da elini ver diyemedim.
Tutuldum bir kere, sana esirim.
Bir görsen halimi öyle sosur’ um.
Sen yanýmda yoksan, bil ki küsür’ üm.
Bu alemi dünya dar diyemedim.
Tükenmek bilmiyor, bitmiyor nazýn.
Sanki baþka ele bakýyor yüzün.
Artýk anladým ki havada gözün.
Bir bak da halini gör diyemedim.
Ne bulduysam sende, peþine düþtüm,
Seninle þenlendim, seninle coþtum.
Beni anlamadýn ya, aklýna þaþtým.
Düþün de kafaný yor diyemedim.
Çöktüm bir köþeye pustum sadece.
Tükenmiþ aðzýmda, kalmamýþ hece.
Sabah olmaz artýk bitmez bu gece.
Git de Birisi’ ne sor diyemedim.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.