ne çok sýnadýk aþký hengâmeli yollarda acýmadan sallandýrdýk hüznün sarmalýnda hafifken sýyýrdýk üstümüzden kaldýramadýk en aðýrýný giydik ezildik altýnda taþýyamadýk
bazen ruhumu kýrýk dökük aynalardan toplarým ellerim gözlerimde kanar gecenin nabzýnda atar ihbarsýz þafaklar koþulsuz düþer sýrtýndaki yarým gün yetimlikle siyah peleriniyle bilinmez kaç asýr geldi geçti biçti ömrümden
her zerren sessiz bir çýðlýk oldu ardýma baktýðýmda nokta koyamadým gözlerime virgüllere karýþtým yokluk vurdukça alevi aðzýnda köpüren bir ejderha gibi ateþten mýzrak oldu sözlerim içimde tutuþtum
zebani gibi dikildi küllerim gitmeden döndüðüm karanlýk can çekiþirdi sesim yankýnýp bana býraktýðýn hayatý uçurum kenarlarýnda
Ayfer Aksoy Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayfer Aksoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.