Kime kiraladýn sen beni beyim,
Ýnan bende senin gibi bahtsýzým.
Yine vurgun yerse bu gönül evim.
Kaynasa, taþsa da dinmez ki sýzým.
Sana gülüþüne, sözüne bakma.
Gel düþme peþine, yollara çýkma.
Kapýyý aralama, köþküne sokma,
Yüreðim daralýr, dökülür yüzüm.
Hem yanar hem ýsrar edersin niçin.
Bilirim bu iþte, bulunmaz suçun
Aldanýp peþine düþtüðün için,
Ayrýldýn tenimden, kayboldu izim.
Sabýr diye diye bana buyurma,
Yüreðimi hasret ile doyurma,
Sakýn ola seni benden ayýrma
Günden güne döner, kýþ olur yazým.
Aþk bu, gelir, konar, zehrini kusar,
Sinsi sinsi durur, bekleyip susar,
Yalandan göz atar, içinden küser,
Birisi’ni üzer, bak iki gözüm.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.