Ellerimin sýcaðý ile yakýyorum kandilleri Karda kalan ayak izim bir kurda yolunu gösteriyor. Yaðlý urgana astýðým kaçýncý kaçamak, bu pervasýz gidiþlerimin arkasýndan dökülen kaçýncý su? Buhar olmuþ her giden Sisli gecelere sor beni Bir tek gören o Omzumdan aþaðý düþmüþ aským Öylece hissettim havanýn soðukluðunu Az ilerde, sislerin altýnda boynu bükük kuþlar Dertleri ekmek deðil belli Ney çalýyor serçeler. Etrafýnda uçuþan rüzgar, Beni oraya doðru itekliyor. Dizlerim kan revan Silecek bir mendil bulamazken Düþen askýmý kaldýrdý kartal Aðýr aðýr vuruyordu def’in üstüne ellerini
Görünen tennureli bir ruh. Selam verdi Önce sað el yukarý, sonra sol el aþaðý... derken, baðrýndaki gülle dönmeye baþladý. Her dönüþte bir gülün savrulmasýyla gök, kýpkýrmýzý oldu. Buharlaþan her þey nesneye dönüþtü Kimi hurma aðacý, Kimi sokak lambasýna umut ýþýðý oldu Avuç çizgilerimin görüntüsü geri geldi Kendimi görüyordum Beyaz bir gelinlik Omzumda büyük bir serçe ’ hu ’ zikrini çekiyordu. O zindandan düþe kalka uðurladým kendimi bu aleme.. Derviþ selamý ruhumu sararken, kalbime üfürülen üç ihlasla uyandým. Þimdi her þey daha mavi, daha yeþil...
M.S.K Sosyal Medyada Paylaşın:
Pervaneha Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.