doru atlarýn kirpiklerinde yaþ tuzlarý parýldýyordu ter köpüðü bulanmýþ tenlerinde Azrailin kýrbaç izleri kýzýl alevler saçýyordu gözleri
þahikalar çakýyordu kor çakýlý nallarýndan dört nala koþuyorlardý bulutlarýn arsýndan sanki kan buzlarý saçýlýyordu soluklarýndan
almaya geliyorlardý bekleyen süvarilerini süvariler ki kýzýl kan damlýyordu kýlýçlarýndan hem kýzýl gül misali yaralarýndan
donuk gözlerinin içi yaþ dolu kirpiklerinde tuz çelik ellerinde çelik tetik alesta istinat da tetik ki cihana ibretlik çekecekler sanýrsýn ama parmaklar buz
süvariler kýyamdaydýlar ama topraktaydý bedenleri elleri kan kýzýlý göðe açýk dua ediyordu sevenleri
doru atlar durdular onlar sevgi ile kapkara yeleleri okþadýlar bindiler uçarcasýna heybet timsali kanlý gövdeleri ellerinde sancaklar atlarýyla beraber þahlandýlar