Sürgün

Bu sürgünden önce
Gözlerinde baþlardý gece
Yarým kalmýþ þiirlerde biterdi
Yüreðimizde bilenen bir kör býçaktý zaman
Susardýn,sen sustukça
Yaðmur yaðardý
Ve sonra aðlardýk

Yataðýndan sýkýlan ýrmaktým belki
Ergen yürekli antropoz gibi
Kahpe aþklarda savurdum kendimi gökyüzüne
Ve bir göçe koyuldum benden bana
Bir gölgem kaldý bana sadýk
Yalýtýlmýþ hicrân
Yol arkadaþým

Gözlerinde susuyor bütün dizeler
Gülüþünde eriyor zaman
Ay ýþýðý damýtýyor gözbebeklerim
Mecalsiz kalbime
Ýlaç niyetine

Bahtýmýn takâti yok
Adressizim artýk bir rüzgâr gibi
Tüm þehirler,tüm sokaklar benim
Cinayetlerin iþlendiði kuytuluklar
Mezarlýklar benim
Bir aþk daha intihar ediyor gözbebeklerinde

Attýðýmýz her çýðlýk
Sesli ya da sessiz
Þiirdir biraz
Ay ýþýðýnda yýkanmýþ bir dize kuþan
Teslim al geceyi
Bir selam gönder bana
Bir þafak kýzýllýðý ise halâ adresim
Þimdi cilveli bir fahiþe gibi zaman
Ecelimi taþýyor kucaðýnda

Ben yaramý sevdim
Aþksa aþk iþte kalbim
Bütün saðanaklara hazýrým
Ýster cehennemi aç, ister baharý getir
Her vurguna hazýrým, alýþýðým pusulara

Ýyi de
Bu nasýl sürgün?
Bir masaldan aldýðým renklerimi
Aldýn götürdün



Murat Halýcý

Sosyal Medyada Paylaşın: