İLK DEFA

Ýlk defa bugünlerde baþladým þiir yazmaya
Belki de sevmeye aþýk olmaya
Dünyanýn en güzel duygusunu tatmaya
Evet, ilk defa baþladým.
Saçlarýnýn kumral,gözlerinin yeþil,
Tenininse toprak olduðunu söylemeye
Elini tuttuðumda kalbimin ilk defa çarptýðýný,
Gözlerine baktýðýmda zamanýn kalbimin durduðunu,
Dudaklarýný öptüðümde ise benliðimden çýktýðýmý
Hissetmeye baþladým ilk defa…
O günlerde diyemezdim
Sana baðlandýðýmý, senden hoþlandýðýmý.
Yapamazdým
Seninle þöyle oturup hoþ sohbet etmeyi.
Bilemezdim
Seni, seninle olmayý ve seni yaþamayý.
Utanýr kaçardým
Yüzüne bakmaya ellerini tutmaya.
Nabzým fýrlardý ama kalbim vuramazdý
Söyleyemezdim derdimi
Oturup köþede öylece kifayetsiz kalýrdým
Dudaklarýmýn arasýndan çýkamazdý o iki kelime:
^Seni seviyorum^.
Ama artýk diyebiliyorum
Anlatabiliyorum derdimi
Kendimi ifade edebiliyorum
Sevmeyi sevilmeyi biliyorum.
Bu yüzden ilk defa baþladým
Doðayý insanlarý sevmeyi,
Uçan kuþa ^Merhaba^ demeyi,
Güneþle kucaklaþýp yýldýzlarý okþamayý,
Sevdalýlar Rýhtýmýnda þarký söylemeyi
Kýsacasý yaþamayý ilk defa,
Ýlk defa seninle öðrendim ÇÝÇEÐÝM demeyi,
Ve ilk defa bugünlerde baþladým þiir yazmaya.

ZEKÝ AKDOÐAN
©TÜRKMEN

Sosyal Medyada Paylaşın: