En içli þarkýlarýn, en mücrim bestesiydi adýn. Mim duraðýna rastladýn. Ötesi haramdý, duraksadýn...
Ýþte o an baþladý ikbal-ü idbarým O an baþladý leyl-ü neharým...
Ey benim çetrefilli imtihaným;
Adýn geçiyor karanlýðýn içinden, þerha þerha yarýlýyor en zifiri yerinden. Adýn geçiyor kalbimden bir çocuðun adýmlarý gibi incitmeden. Adýn geçiyor kalbimden kalbim uçuyor kafesinden, Selam söylüyor yüreðine öyle sessiz öyle derinden...
Ey benim sebebi imtihaným; Hadi gel meseleyi beraber ele alalým. Peki söyle sen neresinden tutacaksýn içimdeki yangýnýn?
Halvetime mihfer eylediðim, Arþ’a uzanan dualar âminler yükselttim. Müsbet duygulara menfi duygularý tutsak ettim. Bir bilsen zindanlarýmda kaç esir salýverdim. Adý yok, acýsý var hislerimin.
Ey benim ifade-i cebriyyem; Kimse okþamayacak efsürde olmuþ bu sineyi sen gibi. Hiçbir sihir çözemeyecek adýndaki gizemi. Hiçkimse tercüme edemeyecek sebebi halimi, Adý yok acýsý var hislerimin.
Ey benim zor yazgým; Seni gönlüme yazan Allah’ým ömrüme de yazsýn. Acýmýz silinsin yeryüzünde, aþkýmýz kalsýn. Bezm-i ezelden yazýlmýþtý adýn. Bezm-i alem duysun feryadým.
Adýn adýma en çok yakýþaným, Gel gelde bir damla suya yazýlalým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zümra Nur EFŞAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.