babam<3

Babam<3
Kaðýdý aldým elime ama ne yazacaðýmý bilemedim. Hangisinden baþlasam? Ona karþý içimde milyonlarca biriktirdiðim þey var. Yüzüne karþý söyleyemediðim güzel cümlelerim var.

Yaþadýðýmýz bir kaç þeyle baþlamak istiyorum yazýma.


*Babam ben 5-6 yaþlarýndayken Sakarya’da çalýþýyormuþ. Haliyle çok özlemiþim onu. 15 gün sonra geldiðinde onu görünce dilim tutulmuþ. Hani kýzlar sevgililerini ya da sevdiklerini görünce dilleri tutulur heyecan yaparlar ya ; ben hep babamý görünce heyecanlandým. Çünkü o benim hayatýmdaki tek aþkým.

* Tam hatýrlamýyorum ama sanýrým ikinci sýnýftaydým. Tiyatro vardý. Sahnede büyüklere özenip süslü püslü olup þýmarýk bir kýzý oynamýþtým. O sahnede tek baþýma onlarca velinin karþýsýnda oynuyordum. Bir yandan gözlerim babamý arýyordu. Gelmedi diye düþünmüþtüm. Ama en arkaya baktýðýmda bir köþeden beni izlediðini farkettim :). Oyun bitince koridorda ona koþuþumu hatýrlýyorum hayal meyal. Ne mutluluktu ama.

- Ýþte ben tek onun kollarýna atlarým.


* Biraz daha bugünlere gelelim þimdi. Babam þu ana kadar hiç kýrýcý laf kullanmadý bana. ’salak’ bile dememiþtir þu güne kadar. Babam bana hiç el kaldýrmamýþtýr. Sadece cimciklemiþtir :) .

Babamla hep mutlu oldum çünkü o bir tanedir. Aramýzdaki iliþki hep farklý oldu.


*Ortaokulun sonlarýna kadar çok çalýþkan bir öðrenciydim. Ailemizdeki birkaç lüzumsuz insan çocuklarýna beni örnek gösterirdi. Ortaokulun sonlarý zaten her ergenin olduðu gibi benimde özenti yýllarýmdý. Babam aðzýný açýp bir þey demedi bana.

Böyle saçma hareketler yapýyorum diye baðýrmadý bana.

*Anadolu Lisesi kazanamadým. Biliyorum, çok üzüldü. Ama bana baðýrmadý, kýzmadý ya da bazýlarý gibi sýnavdan düþük aldým diye beni dövmedi ! Hep içine attý kendi içinde üzüldü.

~ Ona sayfalarca yazý yazabilirim. Ama yetmez. Ona deliler gibi aþýðým. Kalbimde kocamaaan bir yeri var.

*Babam þu yaþýna kadar hep ailesini, hep sülalesini düþündü. Hep herkes mutlu olsun diye kendinden vazgeçti. Ama kimseden hakettiði deðeri alamadý. - Alamayacakta.

Herkese yardýmý olan herkesi düþünen adamý en zor yýlýnda 2005 yýlýnda kardeþimin hasta doðduðu yýlda kimse aramadý. O kadar iyiliði dokunduðu insanlardan biri bile aramadý. Çünkü herkes kendini düþünüyordu. Korktular aramaktan babam yardým ister diye.

Ýþte sülalemdeki insanlarý bu yüzden sevmiyorum. En zor zamanýmýzda babama hiç yardým etmedikleri ve hep kendilerini düþündükleri için.

Babamýn iyi niyetlerini hep kötüye kullandýklarý için... Buna ve daha birçok þeye raðmen BABAM yine de laf dedirtmez onlara. Çünkü babam kalbinde kin ve nefret taþýyan bir insan deðil.

~Burda kendimi araya sokmak istiyorum. Bir türlü bunlarý anlatamadýðým sülaleme tekrar söylüyorum.

* Sülalemdeki çoðu kiþiyi iþte bu yüzden sevmiyorum. Çünkü bizim en zor, en üzgün, en kötü zamanlarýmýzda babamý haýtrladýkça kahroluyorum. Ve onlara karþý nefretim daha da büyüyor. Ben birine karþý kin beslersem ömür boyu sürer. Yýllardýr anlatmak istediðim bu. Benim babamý kimse üzemez.

Çünkü o üzülmeyi haketmiyor. Þu ana kadar hayatýný yaþamadý. 49 yaþýnda. Ve bir gününü bile kendi için yaþamadý. Bütün hayatýný feda etti. Ama ben babamýn kýymetini biliyorum. O benim her þeyim. Onu kimsenin üzmesine izin veremem.

~Babam yaþamayý hakediyor . Çünkü o kimsenin canýný yakmadý.

~Babam yaþamayý hakediyor. Çünkü o kimsenin kalbini kýrmadý.


-O, karýsýna küfretmedi.

-O, çocuklarýný dövmedi.

-O, yeðenlerine hiç hakaret etmedi.

-O, kimseyi ayýrt etmeden sevdi.

-O,hep saygýlýydý.

-O, hep baba.

-O, hep dayý.

-O, hep amca.

-O, hep iyi oldu.

~O en baþta insandý . Onunda duygularý vardý ve bir o kadarda hakettikleri...

Ama hakettiklerini bulamadý. Ve þimdi elimden geldiðince hakettikleriyle yanýnda olacaðým.

ÇÜNKÜ BEN ONU SEVÝYORUM.



ÇÜNKÜ O ADAM GÝBÝ ADAM !










YAZAN
MÝRAÇ BÝRBEN
Sosyal Medyada Paylaşın: