İTİRAF

Bir akþam vakti
kaybetmenin eþiðindeyken
korkuyu alt etmek tek çareydi

soyunmuþtum
çýrýlçýplak kalmýþtým
kuytumda sakladýðým beni
babamýn avuçlarýna býrakmýþtým

eli acýmýþtý önce
dokunmayacak sandým bir daha
gözleri acýmýþtý
bakmaya utanacak sandým yüzüme

yüreðim ellerindeydi
ezecek sandým
kaderim dilindeyken
yutkunamaz sandým
boðulacak

sýmsýký sarýldý
kenetlendik
o baba olmuþtu
ben evlat
aðladýk

ilk defa
güzeldi aðlamak

sonra gün doðdu
yarýn oldu
herþey dünde kaldý

baþý önünde gördüm onu
gözlerinde hayal kýrýklýðý
ezilmiþ bir adam

içimde bir kuþun kanatlarý koptu
tutunamadý yüreðime
kanayarak düþüverdi
kuytumdaki çürüyen güvercinlerin arasýna

dik tuttum baþýmý
“ben buyum”dedim
kadere inat

sustu
bi kez daha sarýlmadý
bir daha dün olmayacak mý þimdi.

02.09.2016
Sosyal Medyada Paylaşın: