MASALLAR YOK
Koca bir aðaçta yaprak yaprak gibiydiniz,
Rüzgâra o kadar güvendiniz ki,
Sizi asla düþürmeyeceðini düþündünüz!
Oysa hâlâ çocuktunuz,
Daha mevsimler göreceksiniz gökyüzünden zamana,
Yaðmur deðecekti güzel umutlarýnýza,
Denizlerde dalga misali kopacaktýnýz,
Gülüþünüzün sevimliliði duracaktý oysa daha,
Ama olmadý…
Ne aðaç sizi tuttu gövdesinde,
Ne de rüzgâr acýdý minicik canlarýnýza…
Tutunduðunuz ilk þey yaktý yüreðinizi,
Kül oldunuz,
Kimseler duymadý sesinizi,
Rüzgâr o kadar güçlüydü ki,
Bir zaman sonra aðaç da kalmadý yerinde…
Hayatta yalnýzlýk iþte böyle baþlar,
Bir gün hiçbir þey kalmayacak!
Rüzgâr bile…
Her þey o kadar sessizleþecek ki,
Kendi sesimize bile yabancý kalacaðýz,
Çocuk parklarý artýk olmayacak,
Artýk mutluluk yok,
Masallar yok,
Hiçbir þey yok…
19.11.2005/SARAY
Saat:20.31
B.BÝRÝCÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bülent Biricik (BBiricik) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.