Bazen öyle çok aðlarsýn ki Gözlerin kaybolur yaþlarýnda, Baðýrýrsýn gecesiz kaldýðýn sabahlara Acýdan deðil umuttan aslýnda.
Bazen öyle çok sinirlenirsin ki Kendini tutamazsýn umudun yokuþlarýnda Kaçmak, kurtulmak istersin Umudun acý býraktýðý tüylerden,baþýný koyduðun yastýða.
Bazen öyle çok sevinirsin ki Onlarýn heyecandan mutluluktan olan sarýlýþlarýna Seni üzdüklerini, parçaladýklarýný bilirsin Merhametten yoksunluklarýný kanýtladýklarý O umutsuz bir o kadar da mutsuz ölü kalpler yataðýnda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rumeysa Delican Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.